Ήταν το δεύτερο παιδί από τα οκτώ παιδιά του μεγαλέμπορου Ιωάννη Ζάχου, ο οποίος υπήρξε για πολλά χρόνια πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου. Από τα επτά αδέρφια του διακρίθηκαν ιδιαίτερα ο θεολόγος και ιεροκήρυκας Πολύκαρπος και ο δικηγόρος Κώστας, που πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Εργατικού Κέντρου Βόλου. Ο Νικόλαος Ζάχος τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο College Rollin του Παρισιού. Αν και το όνειρό του ήταν να γίνει αξιωματικός του ναυτικού, σπούδασε τελικά αρχιτεκτονική στην Ecole Speciale d' Architecture της γαλλικής πρωτεύουσας και βραβεύτηκε από τη σχολή του και τον σύλλογο των αποφοίτων. Αν και σταδιοδρόμησε κυρίως στη Γαλλία, ο Νικόλαος προσπάθησε επανειλημμένα να μείνει και να δουλέψει στον τόπο του. Αρχισε να εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας στο Παρίσι, σχεδιάζοντας κυρίως πολυκατοικίες και επιβλέποντας την κατασκευή τους, επειδή δεν ήθελε την εναλλακτική λύση τού να γίνει κρατικός υπάλληλος στην Ελλάδα. Το 1911-1912 θα καταρτίσει τα σχέδια για το νέο κτήριο του Ελληνικού Προξενείου στο Παρίσι. Σε ηλικία 37 ετών θα κατέβει στην Ελλάδα για να πάρει μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους ως εθελοντής και οπαδός του Βενιζέλου. Στα χρόνια αυτά ο Ζάχος θα γνωριστεί με προσωπικότητες που θα εκτιμήσουν τις ικανότητες και το ήθος του και θα τον στηρίξουν μελλοντικά. Κατά την περίοδο 1912-1919 ο Νικόλαος Ζάχος σχεδίασε και επέβλεψε την κατασκευή πολλών στρατιωτικών έργων αρχικά ωε λοχαγός του Μηχανικού και αργότερα και ως προϊστάμενος της Διεύθυνσης Μηχανικού Θεσσαλονίκης. Το 1919 θα εγκατασταθεί στο Παρίσι, όπου θα μείνει ως το 1938 αναπτύσσοντας μαι πολύπλευρη επαγγελματική δραστηριότητα. Η βράβευσή του σε διαγωνισμό του Υπουργείου των Ναυτικών της Γαλλίας θα αποτελέσει σταθμό της μεσοπολεμικής κεριέρας του, γιατί θα του δώσει τη δυνατότητα ν΄ ασχοληθεί τη δεκαετία 1919-29 με σημαντικά κτήρια αυτού του υπουργείου (Λέσχη των πληρωμάτων του Στόλου, Αθλητικό Κέντρο Πολεμικού Ναυτικού, κ.ά.). Το σημαντικότερο όμως έργο του Ν. Ζάχου υπήρξε η μελέτη της Ελληνικής Φοιτητικής Εστίας στη Διεθνή Πανεπιστημιούπολη του Παρισιού. Πρόκειται για ένα έργο γοήτρου, που χτίστηκε σε δύο χρόνια (1930-32) χάρη στην πρωτοβουλία του έλληνα πρέσβη Ν. Πολίτη και με πανελλήνιο έρανο. Το μνημειώδες αυτό οικοδόμημα άρεσε πολύ στους Γάλλους λόγω της κλασικίζουσας μορφής του και του μαρμάρινου προπύλου του, αντίγραφου του πρόστυλου του Ερεχθείου. Από μορφολογική άποψη η Ελληνική Φοιτητική Εστία δεν πρωτοτυπεί αλλά ευθυγραμμίζεται με μία από τις κυρίαρχες τάσεις της αρχιτεκτονικής του καιρού της: τον νεοιστορισμό του Μεσοπολέμου. Από τις ανεκτέλεστες μελέτες του Ν. Ζάχου ξεχωρίζουν εκείνη που εκπόνησε το 1919-1920 για το Ορφανοτροφείο Σκαγοπούλου της Πάτρας, τα σχέδιά του για ένα μεγάλο ελληνικό Νοσοκομείο στο Παρίσι και η μελέτη του για τις νέες εγκαταστάσεις της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης το 1939. Εκτός από την αρχιτεκτονική του δράση, για την οποία το 1927 του απονεμήθηκε ο τίτλος του "Ιππότη της Λεγεώνος της Τιμής" ο Ν. Ζάχος ανέπτυξε εκπαιδευτική δραστηριότητα και ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική. Στην Ελλάδα, δυστυχώς το πλούσιο έργο του παραμένει ακόμη και σήμερα άγνωστο, όχι μόνο στο ευρύ κοινό, αλλά και στους ομοτέχνους του.
Κατασκευή & συντήρηση των σελίδων : Α. Ν. Χατζηκρυστάλλης | ||||||||||||
